کتاب انسان مدرن و مدیریت موثر خویش اثر پیام بخشعلی نشر ماهوی خورشید

بخشی از کتاب:

انسان مدرن همه چیز را کنترل می کند و به تسخیر خود در ‌آورده است، آسمان ، آب و هوا، رویش گیاهان و... اما متاسفانه در این میان که همه چیز را مدیریت و کنترل می‌کنیم ، مهم ترین و محوری ترین مورد را به حال خود رها کرده ایم و آن چیزی نیست جز خودمان.

 ما اصول مدون و دستور العمل ها و استاندارد های مهمی در علم مدیریت داریم که متاسفانه همه ی آنها برای مدیریت بیرون است نه درون انسان.

همه چیز از درون ما شروع می‌شود و  بیرون را تغییر می‌دهد.

ما آموخته ایم چطور بهره وری سیستم ها را افزایش دهیم اما آیا آموخته ایم چطور بهره وری خودمان را در بالاترین سطح نگاه داریم و بیشترین استفاده و راندمان را از خودمان بگیریم؟
به طور کلی وجود ما شامل دو بعد جسمی و معنوی می شود که بعد جسمی متاثر از بعد معنوی ماست . حتی با وجود معلولیت بازهم این درون ماست که تعیین میکند چگونه در اجتماع ظاهر شویم و چه جایگاهی برای خودمان فراهم کنیم. 

نهایت هدف انسان از زندگی خوش‌بختی است و به راستی خوشبختی چیست؟ آیا ما خوشبخت هستیم؟ آیا در مسیر خوشبختی گام برمی‌داریم؟

((دکتر ها و پرستارها بهم میگن به زودی حالت بهتر میشه و میری خونه. اما من میتونم مرگ رو احساس کنم که اطرافم قدم می زنه.

بیشتر زندگیم صرف این شد که با استفاده از علم ادراک انسان از جهان رو گسترش بدم، همه عمرم سعی کردم هر جا هستم انسانیت‌ و... را بین انسان ها گسترش بدم. فکر کردم اگر نمی‌تونم دنیا رو تغییر بدم در حد خودم کار های بزرگی برای بشریت انجام بدم. اما وقتی امروز مرگ رو نزدیک خودم می‌بینم هیچ کدوم از این کارها برام معنی نداره!

الان با خودم فقط فکر می‌کنم که مرگ چیه و دستاورد و هدف زندگی چیه؟

شاید باید در زندگی کارهای دیگه ای انجام می‌دادم ، جور دیگه ای زندگی می‌کردم؟ نمی‌دونم ، نمی‌دونم...

احساس می‌کنم تمام عمرم رو هدر دادم...))

این جملات آخرین مصاحبه ی آلبرت انیشتین پیش از مرگ او است. هر چقدر هم که دنیا را تکان داده باشی باز در پایان یک دوستت دارم ارزشمند تر از E=MC² به نظر می رسد. هر چقدر معروف باشید ، هر چقدر قدرتمند و جاه طلب باز هم در دقایق پایانی به جای پست و مقام و جایگاه به چیز های انسانی تری فکر خواهید کرد.

موفقیت فقط شغلی و پولی و اجتماعی نیست اگر با همه ی اینها از زندگی شخصی خود راضی نباشید ، اگر به قدر کافی زندگی نکرده باشید شما شکست خورده اید.